Gerlach (2655 m n.p.m.)

Decyzja o wyprawie na Gerlach (2655 m n.p.m.) została podjęta trochę spontanicznie, ponieważ najpierw mieliśmy w planach zdobycie Zugspitze. Na jednej z wycieczek dostaliśmy namiary na przewodników wysokogórskich i po krótkim rozeznaniu w cenach stwierdziliśmy, że w tym roku zadowolimy się jednak Tatrami.

Polscy przewodnicy oferują niższe ceny niż słowaccy - przynajmniej ci, z którymi się dogadaliśmy :-). Jeden przewodnik może prowadzić maksymalnie 3 osoby. Cena, w której zawarte jest również ubezpieczenie i sprzęt (kask, uprząż, szpej) to 1200 zł, warto więc znaleźć sobie 2 osoby "do liny" :-)

Trasa bardzo trudna nie jest. Oczywiście tę ocenę kieruję raczej do osób, które trochę po górach chodzą i pojęcia takie jak "duża ekspozycja" nie są im obce. Jeśli jednak nie mamy lęku wysokości czy przestrzeni, kondycja nam dopisuje i posiadamy odpowiednie buty, na pewno nam się spodoba. Warto mieć na uwadze, iż tutaj korzystamy z asekuracji lotnej, a jest to jednak inne doświadczenie niż sztuczne ubezpieczenia w postaci łańcuchów i klamer. Polecam ubrać długie spodnie, nawet przy upale, bo można nabawić się siniaków. Nie polecam natomiast wyjścia "na dziko". Po pierwsze dlatego, że bardzo łatwo zgubić drogę i wejść tam, skąd trudno zejść (cało i zdrowo) oraz oczywiście dlatego, że jest to nielegalne ;-) Spotkaliśmy grupkę Polaków bez przewodnika, a także bez kasków i z liną przyczepioną do plecaka chyba dla ozdoby. Przy schodzeniu w dół puściliśmy ich przodem, bo jak powiedział nasz przewodnik: "Lepiej być kamieniodawcą niż kamieniobiorcą"...

Wycieczkę trzeba rozpocząć wczesnym rankiem, a właściwie nocą (my umówiliśmy się z przewodnikami o 3:45 pod siedzibą biura). Stąd zostaliśmy podwiezieni do Śląskiego Domu. Właściwe podejście zaczęliśmy około 6:00, a na szczyt dotarliśmy około 10:00. Jak to często bywa w górach, już po zdobyciu szczytu, na drodze do schroniska dorwała nas porządna burza z gradem. Niestety wszystko co dobre szybko się kończy i około 16:00 powitaliśmy znów szarą rzeczywistość...

Biuro z którego korzystaliśmy (i na pewno nie raz jeszcze skorzystamy): Tatraguide.

Schronisko (a właściwie Hotel Górski): Śląski Dom.